Beroemde mensen en Holland Heineken House kaarten

Hello there!

Weer een weekje voorbij en weer zo ontzettend veel meegemaakt dat ik jullie nu vast waarschuw voor het lange verhaal. Zet je schrap, want het is weer een stroom van positiviteit met een heel klein stukje negativiteit er tussen.

Goed, laat ik beginnen waar ik vorige week geëindigd ben.
Zoals ik zaterdag vertelde, zou ik die avond voor het eerst een avondje bediening mee draaien. Om 6 uur mocht ik beginnen en kreeg ik even een korte uitleg van wat er die avond zou plaats vinden. Het was een besloten Abrahams verjaardagsfeestje voor 70 man, met champagne die bleef vloeien en luxe hapjes die bleven komen.
Ik stond bij de deur met mijn dienblaadje met bubbels, toen er een, voor mijn gevoel, bekende man binnen kwam. Lang, kaal, en ontzettend aantrekkelijk, maar ik kon hem niet plaatsen. Niet veel later trekt deze man zijn camera uit zijn tas en begint plaatjes te schieten en ineens weet ik het.
Voor degenen die, net als ik, America's Next Top Model kijken, zal je wel nt zo enthousiast zijn als ik toen ik me bedacht dat deze man de 'fabulous fashion photografer, Mister Nigel Barker' was.
Maar goed, mijn collega's en ik hadden inmiddels al onze plannetjes bedacht hoe we toch stiekem op een foto van deze man terecht kunnen komen, dus iedereen ging precies achter de mensen stil staan en doen alsof ze bezig waren, zodat ze toch 'per ongeluk' op de foto terecht zouden komen.
Ikzelf heb dat anders aangepakt.
De broer van de fotograaf tikte mij aan, en vroeg om wat water om het gemorste vlekje in zijn blouse schoon te maken. Ik ben meteen naar de pantry gegaan en heb een doekje natgemaakt en ben hiermee terug gegaan naar de gast. Meneer had natuurlijk al een glaasje op en vroeg mij of ik het vlekje wilde schoonpoetsen. Het vlekje zat net boven de navel, dus het was een veilige plek, en aangezien het een vijf sterren hotel is, moeten we eigenlijk alles wat de gast verlangt ongeveer uitvoeren. Dus ik dat vlekje schoonmaken, terwijl hij ondertussen grappend naar zijn tepels wijst met de boodschap dat daar ook nog wat zou zitten. Ondertussen had Nigel Barker het ontdekt en begon naar hartelust foto's te schieten, van mij, met rode kop, die zijn broer's blouse aan het schoonpoetsen was.
Erg gelachen natuurlijk, maar wel weer een heerlijk verhaal wat niet veel mensen me kunnen na doen.

Naast deze bekende man was er nog een man die ons bekend voorkwam, en na wat verder onderzoek bleek dit de man te zijn die in Bridget Jones' Diary mr. Fitsherbert, ofwel Mr. Titspervert, te zijn. Ook wel een interessante man dus haha.

Ok, dit bovenstaande stukje nam nog geen 4 uur van mijn fantastische leventje in beslag, en nu al een enorm stuk van mijn verhaal, terwijl ik nog veel meer te vertellen heb.

Op zondag had ik mijn laatste dagje in de Tea Room. Heel jammer, want het is een hele leuke outlet met ontzettend leuke mensen. Gelukkig sta ik vanaf volgende week in de bar, dus weer lekker dicht bij ze in de buurt.
Die zondag avond was ik rond 8 uur klaar, en omdat ik de volgende dag al om 7 uur moest beginnen besloot ik voor een keer mijn schoenen op mijn locker te zetten om ze even te laten luchten.
Om half 7 de volgende ochtend, toen ik mijn kleedkamer in kwam, merkte ik meteen dat mijn schoenen weg waren. Wat mij na 10 uur 's ochtends meestal minder uitmaakt, kwam om deze tijd in de ochtend nogal hard aan. Ik begreep er niks van, maar heb met toestemmening van mijn manager in In Room dining uiteindelijk op mijn All Stars achter de schermen gewerkt. Tot ongeveer 12 uur, want toen kwam er een collegaatje binnen die mij vertelde dat er ineens een zak met schoenen in de kleedkamer lag, waarin ik de mijne terug heb gevonden, eneindelijk ook kamers in mocht voor het werk.

De In Room Dining is heel ander dan het restaurant en de Tea Room. Je hebt veel minder contact met mensen, en je bent compleet afhankelijk van alle orders die er binnen komen, anders sta je de hele dag te poleren. gelukkig zijn de mensen lief, vooral de managers, maar ik ben ergens best blij dat ik dit maar een week hoef te doen. Voor mij is het gewoon geen echte uitdaging..
Maar terug naar positief. Die maandag, toen ik dus eindelijk mijn schoenen terug had, heb ik een nieuwe locker gekregen, die vergeleken met mijn oude locker een soort van walk-in closet is. Gigantisch, en alles past er in! Leuk om erbij te vertellen is dat ik deze zonder er een keer om te vregan gewoon gekregen heb, en dat er anderen zijn die al een jaar lang zo'n kleine hebben en niet eens de kans krijgen om een grotere te krijgen. Best grappig.

Maandagavond heb ik met mijn moeder afgestemd wanneer ze precies naar me toe komt en wat we gaan doen, dus daar heb ik erg veel zin in gekregen. Ook kreeg ik te horen dat mijn lieve nichtje Anne-Lotte samen met mijn lieve Witte Bergen collega Carleen waarschijnlijk samen mijn kant op komen in juni, waar ik ook nu al blij van kan worden. Naast al het bezoekers nieuws heb ik ook nog eens mijn allereerste leuke post gekregen, namelijk een kaartje van Jesse (van Tio, niet degene die hier zit).

Dinsdag heb ik weer gewerkt, en hoorde ik dat ik nog een kans had om de volgende dag op mijn vrije dag, naar de foot doctor kon gaan, waar ik me meteen voor heb ingeschreven. Zij heeft op de woensdag mijn voeten weer heerlijk zacht gemaakt. Verder ben ik op de woensdag even de Hamleys ingestapt. Dit is een 6-verdieping hoge speelgoedwinkel, waar het personeel heel relaxt al het speelgoed staat te showen, waar de bubbels je om je oren vliegen en waar, mede dankzij de paasvakantie, de kinderen niet te ontwijken waren. Leuk voor een andere keer misschien, want nu werd ik gek.

Verder heb ik die dag toen ik thuis kwam het leuke nieuws gekregen dat ik 8 kaarten voor het Holland Heineken Huis bemachtigd had, waarna ik meteen ben gaan inplannen wanneer ik ga. Omdat ik moeilijk 8 keer alleen kan gaan (althans, t is niet heel leuk), heb ik Aleid en Jenneke uitgenodigd om te komen tijdens het laatste weekend van de Olympics. Super vet dus! De andere 2 keer ga ik alleen, maar achteraf bleek dat op in iedergeval 1 van die dagen jesse ook gaat, dus dat kan nog wel eens heel gezellig worden.

Op donderdag ben ik, om in het thema te blijven, samen met Jesse naar Stratford gegaan, waar het Olympic village enzo staat. Hier is ook een enorm winkel centrum uit de grond gestampt, en hebben we heerlijk gewinkeld en wat gegeten.
's avonds heb ik ook zijn huis even gezien, waar zijn Chinese huisgenoot met een nieuw meisje op de bank zat, nadat hij het een paar uur daarvoor had uitgemaakt met zijn voorgaande vriendin. Best indrukwekkend dat deze kerel dat zo snel voor elkaar had gekregen vond ik.

Inmiddels is het alweer zaterdag, en moet ik straks, om 3 uur weer werken. Gister avond was het stil, dus ik ben benieuwd naar wat het vandaag gaat worden. Gelukkig werk ik met de manager, want zij legt alles heerlijk uit en neemt me in vertrouwen, want ze verteld echt alles over iedereen, en hoe ze vindt dat het er allemaal aan toe gaat. Best bijzonder vind ik, want ze kent me net.

Ik ga het vanavond weer meemaken.

Sorry dat ik jullie weer zo'n ellenlang verhaal heb laten lezen, maar bedankt voor de aandacht!

Tot over een weekje weer!

Liefs!